Święto Dziękczynienia to wyjątkowe amerykańskie święto, w którym tradycja jest ważniejsza niż smak, a danie główne jest często najbardziej rozczarowujące: indyk. Pomimo swojej reputacji wytrawnego i mdłego indyka na Święto Dziękczynienia pozostaje podstawowym daniem nie dlatego, że jest pyszny, ale dlatego, że jest niezbędny.
Niezwykłość tego ptaka paradoksalnie podnosi całe święto. Bez mdłego płótna z puree ziemniaczanym, fasolką szparagową w sosie i dodatkami nie osiągnęliby tak rozkosznych wysokości. Słabość Turcji zachęca do kulinarnej pomysłowości, co jest świadectwem amerykańskiej zaradności.
Tradycja wysiłku
Fakt, że indyki wymagają rozległych przygotowań – moczenia, polewania, smażenia w głębokim tłuszczu (często niebezpieczne) – świadczy o jego nieadekwatności, a nie o jego wartości. Jednak dla wielu wysiłki te są częścią tradycji. Reporter Vox, Christian Paz, który sam siebie określa jako miłośnik indyków, potwierdza kulturowe znaczenie tego ptaka: „Uwielbiam Święto Dziękczynienia. Święto Dziękczynienia kręci się wokół indyka. Jestem tradycjonalistą” – stwierdza bez ogródek.
Paz przyznaje, że część jego uczuć może być „zombi”, ale zwraca również uwagę na wszechstronność ptaka. Jednak nawet on zgadza się, że prawidłowe jej przygotowanie to wyczyn kulinarnej wytrzymałości. Już sama liczba ostrzeżeń dotyczących smażonego indyka powinna pobudzić do działania: szynka nie podpala domów tak często.
Paradoks preferencji
Pozostaje pytanie: po co w ogóle się tym przejmować? Gdyby ludzie naprawdę lubili indyka, czy jedliby go częściej niż raz w roku? Rozwiązanie Paz jest proste: obficie posmaruj olejem. Metody, które preferuje, zainspirowane Alison Roman i Marthą Stewart (mimo ich rzekomej rywalizacji), pokazują, do jakich skrajności posuną się ludzie, aby uratować ptaka.
Ostatecznie przetrwanie indyków jest kwestią kulturowej inercji. Gdyby nie było go w promocji, Paz przyznaje, że wybrałby smażonego kurczaka, ale z ulubionymi dodatkami. Indyk nie jest gwiazdą, ale ramą, na której zbudowane jest idealne Święto Dziękczynienia.
Wytrwałość Turcji jest świadectwem amerykańskiej tradycji i zdolności wydobycia na wyższy poziom nawet najbardziej przeciętnego składnika dzięki wytrwałości i pomysłowości.
